donderdag 26 augustus 2010
Polaczyla nas Bydgoszcz
„Połączyła nas Bydgoszcz” - reportaż poświęcony pamięci Sebastiana, zrealizowany w ramach filmowego atelier Dyskusyjnego Klubu Reportażu Festiwalu Camera Obscura, działającego przy APK i Centrum Kultury Medialnej w WSG.
Realizacja: Marta Mikołajewska, Natalia Papierska; współpraca: Barbara Sakowska, Natalia Zielińska; opieka artystyczna: Remigiusz Zawadzki; produkcja: Centrum Kultury Medialnej WSG; koproducent: Fundacja ART-HOUSE.
woensdag 16 september 2009
maandag 11 mei 2009
Bulwar Sebastiana Malinowskiego
Rada Miasta Bydgoszczy nadała nazwe Bulwaru Sebastiana Malinowskiego, północnej części bulwaru Kanału Bydgoskiego, między ulicami Bronikowskiego a Wrocławska.
dinsdag 3 februari 2009
maandag 19 januari 2009
Msza Św. w 1. rocznicę śmierci.
W imieniu Przyjaciół ŚP Sebastiana Malinowskiego zapraszam na Mszę Św. w 1. rocznicę Jego śmierci. Proszę o rozpropagowanie tej informacji.
Łączę wyrazy szacunku.
Andrzej Bogucki.
Parafia Katedralna p.w. Św.Marcina i Św.Mikołaja ul.Farna 2 w Bydgoszczy.
Proboszcz Ks. Prał. Zbigniew Maruszewski.
4 lutego 2009 r.(środa), godz.18.00 Msza Św. Za Duszę ŚP Sebastiana Malinowskiego wybitnego Bydgoszczanina w 1. rocznicę śmierci.
Sebastian Malinowski (ur.18.12.1970 - zm.4.02.2008 r.).
4 lutego 2008 r. zmarł nagle w wieku 38 lat Człowiek ogromnie oddany Bydgoszczy i młodzieży. Z zawodu był nauczycielem historii w III Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy, gdzie uczył 13 lat.Należał do ludzi kochających bardzo swoje miasto urodzenia Bydgoszcz.Był niezwykłym znawcą dziejów miasta.Jednocześnie pracował nad rozwojem i przyszłością Bydgoszczy. W swoich planach miał wizję rozwojową miasta i ukochanych Kujaw. Angażował się wszędzie gdzie tylko coś trzeba było zrobić pożytecznego dla miasta i Regionu. Jego dziełem było założenie pierwszego w Polsce Muzeum Wolności i Solidarności, założył też i był kustoszem Muzeum Kanału Bydgoskiego. Zmarły był także wielkim orędownikiem odbudowania zachodniej pierzei Starego Rynku. Kochał ludzi, kochał Bydgoszcz i historię. Był znawcą i miłośnikiem Inflant. Należał do wielu stowarzyszeń m.in. Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego, Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy, Bractwa Inflanckiego, Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół"II Bydgoszcz-Fordon, Bydgoskiego Towarzystwa Heraldyczno-Genealogicznego, Korporacji Kujawskiej, Towarzystwa Kamrackiego, działał w Międzyzakładowej Komisji Pracowników Oświaty NSZZ"Solidarność".
Łączę wyrazy szacunku.
Andrzej Bogucki.
Parafia Katedralna p.w. Św.Marcina i Św.Mikołaja ul.Farna 2 w Bydgoszczy.
Proboszcz Ks. Prał. Zbigniew Maruszewski.
4 lutego 2009 r.(środa), godz.18.00 Msza Św. Za Duszę ŚP Sebastiana Malinowskiego wybitnego Bydgoszczanina w 1. rocznicę śmierci.
Sebastian Malinowski (ur.18.12.1970 - zm.4.02.2008 r.).
4 lutego 2008 r. zmarł nagle w wieku 38 lat Człowiek ogromnie oddany Bydgoszczy i młodzieży. Z zawodu był nauczycielem historii w III Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy, gdzie uczył 13 lat.Należał do ludzi kochających bardzo swoje miasto urodzenia Bydgoszcz.Był niezwykłym znawcą dziejów miasta.Jednocześnie pracował nad rozwojem i przyszłością Bydgoszczy. W swoich planach miał wizję rozwojową miasta i ukochanych Kujaw. Angażował się wszędzie gdzie tylko coś trzeba było zrobić pożytecznego dla miasta i Regionu. Jego dziełem było założenie pierwszego w Polsce Muzeum Wolności i Solidarności, założył też i był kustoszem Muzeum Kanału Bydgoskiego. Zmarły był także wielkim orędownikiem odbudowania zachodniej pierzei Starego Rynku. Kochał ludzi, kochał Bydgoszcz i historię. Był znawcą i miłośnikiem Inflant. Należał do wielu stowarzyszeń m.in. Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego, Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy, Bractwa Inflanckiego, Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół"II Bydgoszcz-Fordon, Bydgoskiego Towarzystwa Heraldyczno-Genealogicznego, Korporacji Kujawskiej, Towarzystwa Kamrackiego, działał w Międzyzakładowej Komisji Pracowników Oświaty NSZZ"Solidarność".
Sebastian Malinowski (1970-2008) - bydgoszczaninowi pro memoria
[ Marek Romaniuk, Kronika Bydgoska s. 423 -428 ]
4 II 2008 r. w wieku 37 lat zmarł Sebastian Malinowski. Odszedł nagle. 6 II 2008 r. został pochowany na cmentarzu Komunalnym przy ul. Wiślanej w Bydgoszczy.
W uroczystościach pogrzebowych, oprócz najbliższych i rodziny, uczestniczyli przedstawiciele władz miasta i regionu, reprezentanci wielu instytucji i stowarzyszeń.
Pogrzeb Zmarłego zgromadził takze liczne grono przyjaciół, kolegów i znajomych. 21 X 2008 r. zwłoki Sebastiana Malinowskiego zostały przeniesione na cmentarz Starofarny
przy ul. Grunwaldzkiej w Bydgoszczy.
Sebastian Piotr Malinowski urodził się 18 XII 1970 r. w Bydgoszczy. Był synem Jana i Danuty z domu Świtały. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 29 przy ul. Stawowej w Bydgoszczy (dziś LO nr IV). Naukę, kontynuował w Liceum Ogolnokształcącym nr VI w Bydgoszczy. Po złożeniu egzaminu dojrzalosci, 1 X 1989 r. rozpoczął studia historyczne o specjalnosci archiwistycznej na Uniwersytecie Mikokaja Kopernika w Toruniu.
Ukonczył je w 1994 r., przedstawiając pracę magisterską pt. Zarys życia i twórczości Mateusza z Krakowa (1345-1410), poświęconą wybitnemu polskiemu teologowi i filozofowi, przygotowaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Janusza Bieniaka. W nastepnych latach stale poglebiał swoją wiedzę i doskonalił umiejętności zawodowe. W 1996 r. ukonczył Podyplomowe Studium Pedagogiki na UMK, a w 1997 r. Podyplomowe Studium Handlu Zagranicznego na Uniwersytecie Gdanskim. W 2005 r. ukonczył także kurs kwalifikacyjny „Zarządzanie oswiatą" Bydgoskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego. Był rownież absolwentem wielu innych kursów oświatowych z zakresu rozmaitych programów komputerowych oraz organizacji wycieczek i imprez krajoznawczo-turystycznych. Na etapie kwerendy źródłowej pozostały rozpoczęte prace nad rozprawą doktorską, ktorą chciał poświęcić dziejom Bydgoszczy. W roku 1999 był rownież zatrudniony na stanowisku dyrektora Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. Wspołpracował wówczas przy organizacji Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego przy Akademii Bydgoskiej i przygotowaniu obchodów 40-lecia BTN. Od 1 IX 1995 r. S. Malinowski podjął pracę nauczyciela w III Liceum Ogolnokształcącym im. Adama Mickiewicza w Bydgoszczy. Z pewnoscią był to moment o zasadniczym znaczeniu w jego życiu. Uczył dwóch przedmiotów: historii i wiedzy o społeczeństwie. Na etacie nauczyciela pozostawał do 13 X 2006 r. W cięgu 11 lat pracy pedagogicznej przeszedł niemal wszystkie szczeble kariery nauczycielskiej, otrzymując tytuł nauczyciela dyplomowanego.
Był dwukrotnie wyróżniany nagrodą dyrektora szkoly. Zaskarbił sobie uznanie i sympatię młodzieży. W wykonywaniu zawodu nauczyciela lączł glęboki szacunek dla wiedzy oraz ogromną pasję poznawania. Tą pasję dzielił się, z uczniami. Potrafił zainteresować historią w sposób niekonwencjonalny, czyniąc z lekcji atrakcyjne spotkania z minionymi czasami. Umiał stworzyć perspektywe historyczną dla wydarzeń współczesnych. Pasjonował się, wydarzeniami historycznymi o największym wymiarze, lecz z równie wielkim zainteresowaniem zgłębiał historię regionu, szczególnie bliskich mu Kujaw i Bydgoszczy. Z regionalistyki czerpał inspiracje do wielu inicjatyw kulturalnych, realizowanych najpierw na gruncie szkoły, które później nabrały charakteru wydarzeń o znaczeniu lokalnym, a nawet ogólnopolskim. Własnie LO nr III w Bydgoszczy stało się tematem jego pierwszej publikacji pt. Historia i terazniejszosc III LO w Bydgoszczy wydanej na jej 50-lecie. 10 lat pozniej był redaktorem i współautorem albumu zatytułowanego III Liceum Ogolno,kształcące im. Adama Mickiewicza w Bydgoszczy 19ę7-2007 wydanego w 60. rocznice powstania szkoły.
Ważnym osiągnięciem zawodowym S. Malinowskiego były programy metodyczne, wprowadzające do szkół problematykę dziedzictwa kulturalnego regionu w związku z procesem integracji Polski z Europą przez członkostwo w Unii Europejskiej.
Był autorem scieżki programowej „Edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie" oraz wspólnie z żoną Joanną Jercha-Malinowską, także nauczycielem III LO w Bydgoszczy, innowacji pedagogicznej z zakresu europeistyki i regionalistyki dla klasy humanistyczno-prawniczej z elementami kulturoznawstwa, integracji europejskiej i regionalistyki. Prowadził również szkolenia nauczycieli w zakresie regionalistyki. Z jego konsultacji w tym zakresie korzystało także Kujawsko-Pomorskie Centrum Edukacji Nauczycieli. Od 1 X 2003 r, prowadził zajęcia w zakresie edukacji regionalnej w Kujawsko-Pomorskiej Szkole Wyzszej w Bydgoszczy.
Sebastian Malinowski był pomysłodawcą i organizatorem wielu imprez szkolnych. Rezultatem współpracy z bydgoskim oddziałem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, datującej się od 1998 r., była jego inicjatywa utworzenia szkolnej izby pamięci żołnierzy AK okregów „Wiano" i „Nów". W tym samym roku nawiązał kontakty z bydgoskim zarządem okregu Związku Sybiraków. W 2000 r. zorganizował szkolną imprezę historyczną pt. „Katyń - Golgota Wschodu". Pozostawał również w kontaktach że Związkiem Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. Współpracę z tymi organizacjami wykorzystywał w propagowaniu treści patriotycznych wśród młodzieży przez urządzanie wycieczek szlakami miejsc pamięci, obchody rocznic państwowych i wydarzeń historycznych. Corocznie patronował szkolnym obchodom Święta Niepodległości. Jego pomysłem było organizowanie różnorodnych imprez związanych z upowszechnieniem wiedzy o Unii Europejskiej. Były to sesje, debaty i konferencje odbywające się pod haslem „Polska w Unii Europejskiej", „Młodzież wobec UE", Forum Europejskie w III LO oraz Kujawsko-Pomorskie Spotkanie Europejskie, tzw. „Parada Schumana", urządzane przy współpracy z Pomorsko-Kujawskim Centrum Demokracji Lokalnej. We wspomnianym centrum pracował jako wolontariusz w charakterze konsultanta ds. promocji walorów historyczno-krajobrazowych województwa kujawsko-pomorskiego. Pod jego opieką merytoryczną młodzież zredagowała okazjonalnie wydawany biuletyn „Dni Europy w III LO", a także wydawała miesięcznik szkolny „EurOkole". S. Malinowski był również pomysłodawcą i organizatorem Ogólnopolskiego Konkursu Wiedzy o Kujawach, który odbywał się, w gościnnych murach III LO w Bydgoszczy. W latach 2005-2007 odbyły się, trzy edycje konkursu, któremu patronowali JM Rektor UKW w Bydgoszczy oraz prezydenci Bydgoszczy, Inowrocławia i innych miast kujawskich.
Jego żywe zainteresowanie historią i dniem dzisiejszym Bydgoszczy, promocją miasta spowodowały, że angażował się, w działalność kilku innych bydgoskich organizacji społecznych i kulturalnych. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy.
Pełnił funkcje, członka zarządu sekcji odczytowo-historycznej. Z jego inicjatywy w 2002 r. powstało szkolne koło TMMB w LO nr III. Dziakał również w Bydgoskim Towarzystwie Heraldyczno-Genealogicznym. Wiele wysiłku i czasu poswięcił pracy w Społecznym Komitecie Budowy Pomnika Kazimierza Wielkiego. Jego postawienie
traktował jako swoisty hołd złozony monarsze jako założycielowi miasta.
Od 26 IX 2000 r. pełnił funkcję sekretarza zarządu komitetu. Zaangażował się także w prace Społecznego Komitetu Rekonstrukcji Zachodniej Pierzei Starego Rynku w Bydgoszczy, widząc głęboki sens historyczny w przywróceniu jego pierwotnego kształtu. Od 19 II 2001 r. pełnił funkcje, wiceprezesa komitetu. Sebastian Malinowski wiele uwagi poswiecił działalności w Stowarzyszeniu Pomocy Charytatywnej „Wschód" w Bydgoszczy. Od 16 XII 1999 r. Był członkiem zarządu stowarzyszenia. Zorganizował 10 akcji pomocowych, udzielających wsparcia materialnego. Stał się rownież animatorem polskiego życia kulturalnego. Był także autorem programu edukacyjno-wychowawczego
„Edukacja ku Wschodowi". Jego założeniem było prowadzenie goscinnie lekcji, urządzanie konkursow literacko-historycznych, organizacja wycieczek i wymiana informacji oraz nawiązanie kontaktów z polskimi placówkami oświatowymi i tworzenie Klubów Polskiej Ksiązki na Litwie (Podbrodzie, Sołeczniki) i Łotwie (Rzeżyca). Pobyty na Łotwie i w Estonii zaowocowały jego fascynacją dawnymi Inflantami. Wkrótce został członkiem Bractwa Inflanckiego, działającego jako agenda Towarzystwa Inicjatyw Kulturalnych, którego celem była popularyzacja wiedzy historycznej, socjologicznej i politologicznej o tym regionie. Od 10 XII 2001 r. pełnił funkcję wielkiego kanclerza bractwa. Reminiscencje z podróży publikował na łamach czasopism literackich „Akant" i „Swiat Inflant".
Lokalizacja LO nr III spowodowała, że S. Malinowski podjął współpracę z Radą Osiedla Okole. był autorem wstępu historycznego do przewodnika po osiedlu Spacerkiem po Okolu. Uczestniczył wraz z uczniami szkoły w corocznym festynie osiedlowym pod nazwą „Śluzy". Był również pomysłodawcą i organizatorem towarzyszącego imprezie Konkursu Wiedzy o Kanale Bydgoskim. Publikowal na łamach osiedlowego periodyku „Nasze Osiedle", zamieszczając na jego łamach artykuły poświęcone historii osiedla, postaciom historycznym związanym z Okolem, a przede wszystkim Kanałowi Bydgoskiemu. Własnie Kanał Bydgoski znajdujący się, w pobliżu szkoły, codziennie widziany z okien sal lekcyjnych, stał się jedną z jego idee fixe. Zgłębiał jego historię, zbierał informacje, gromadził zródła historyczne. Dokładał starań, przekonywał o potrzebie przywrócenia mu roli uroczego zakątka, miejsca spacerów i odpoczynku bydgoszczan. Znalazł się, w szeregach Stowarzyszenia „Kanał Bydgoski", w którym od lutego 2005 r. kierował sekcję historyczną. Zrealizował niebywały pomysł powołania Muzeum Kanału Bydgoskiego, które znalazło lokum w odremontowanych, starych zabudowaniach gospodarczych szkoły. Uroczyste otwarcie muzeum odbyło się, 29 IX 2006 r. Powstało
dzięki jego osobistemu wysiłkowi, ale potrafił tez zjednać dla projektu wielu życzliwych ludzi. 13 X 2006 r. S. Malinowski, pozostając pracownikiem szkoły, objąl etat kustosza muzeum. Jego ogromne zaangażowanie i bezinteresowność sprawiała, że w przekonaniu innych Sebastianowi Malinowskiemu po prostu nie wypadało odmówić pomocy. Historia i dzień współczesny kanału były tematem kilku zorganizowanych przez niego konferencji. Plonem jednej z nich była publikacja pt. Bydgoski Węzeł Wodny, której był zarówno autorem, jak i redaktorem wydania. Jego staraniem wydano album zatytułowany Nad Starym Kanałem Bydgoskim, w którym zaprezentowano pocztówki że zbioru znanego bydgoskiego kolekcjonera Wojciecha Banacha. Sebastian Malinowski
podjął także współprace, z Wyższą Szkołą Gospodarki w Bydgoszczy, realizując projekt naukowy z dziedziny kulturoznawstwa pod hasłem „Ludzie bydgoskiego węzła wodnego". Wygłaszał odczyty na temat kanału i uczestniczył w organizacji wystawy pt. „Kanał Bydgoski wczoraj i dziś".
Innym obszarem aktywności S. Malinowskiego była działalność w strukturach NSZZ „Solidarność". Od czerwca 2004 r. pełnił funkcje, wiceprzewodniczącego Międzyzakładowej Komisji Pracowników Oswiaty NSZZ „Solidarność". Od stycznia 2005 r. był członkiem Zarządu Sekcji Regionalnej Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność, a w czerwcu 2006 r. wszedł w skład Komisji Rewizyjnej Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność". We wrześniu 2005 r. zorganizował wystawę, pt. „Rejs ku wolności", poswięconą „Solidarności", korzystając z sali ekspozycyjnej Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy. Był to pierwszy krok do realizacji kolejnego pomysłu. Szczegolną zasługą S. Malinowskiego było powołanie do zycia pierwszego w Polsce Muzeum Wolności i Solidarności w Bydgoszczy. W realizacji tego zamierzenia pomagal mu niedawny uczeń i przyjaciel red. Adam Gajewski. Otwarciu placowki 26 IX 2006 r. towarzyszyły wystawa i okolicznościowe sympozjum. Wkrótce zaczeła ukazywać się, seria wydawnicza „Zeszyty Historyczne Muzeum Wolności i Solidarnosci w Bydgoszczy". Pojawiły się, publikacje W cieniu Bydgoskiego Marca oraz Studia i szkice z dziejów NSZZ „Solidarnośc" w Bydgoszczy. Muzeum wraz z Instytutem Stosunkow Międzynarodowych UMK w Toruniu było wydawcą zbioru studiów pt. Opór społeczny i konspiracja w wojewodztwie pomorskim (bydgoskim) w latach 1945-1956 pod red. T. Chincinskiego i Z. Karpusa. Jego kolejną inicjatywą było wydanie bydgoskiej Encyklopedii Solidarności. Niestety, zamierzenie to pozostało na etapie wstępnym studiów i opracowania ankiet personalnych.
Ostatnię inicjatywą S. Malinowskiego było utworzenie w listopadzie 2007 r. fundacji „Ocalić pamięć". Miała ona umożliwić realizacje rozmaitych działan kulturalnych mających na celu pielegnowanie tożsamości i tradycji narodowych. Wówczas też uruchomił swój chętnie czytany blog internetowy. Zamieszczał w nim artykuły dotyczące miasta, nierzadko zawierające uwagi krytyczne kierowane pod adresem władz miasta.
Sebastian Malinowski za swoją nadzwyczajną inicjatywność, osobiste zaangażowanie oraz konsekwencję w działaniach na rzecz promocji miasta i odnoszone sukcesy został w 2006 r. wyróżniony nagrodą Prezydenta Bydgoszczy oraz uhonorowany Medalem Kazimierza Wielkiego. Otrzymał także tytuł „Bydgoszczanin Roku 2006", zwyciężając w plebiscycie czytelnikow „Expressu Bydgoskiego". Za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej w październiku 2007 r. otrzymał nagrodę, Kujawsko-Pomorskiego Kuratora Oswiaty.
4 II 2008 r. umarł człowiek całym sercem oddany Bydgoszczy i Kujawom. Umarł mój przyjaciel. Zachowam go w serdecznej pamięci.
Marek Romaniuk
4 II 2008 r. w wieku 37 lat zmarł Sebastian Malinowski. Odszedł nagle. 6 II 2008 r. został pochowany na cmentarzu Komunalnym przy ul. Wiślanej w Bydgoszczy.
W uroczystościach pogrzebowych, oprócz najbliższych i rodziny, uczestniczyli przedstawiciele władz miasta i regionu, reprezentanci wielu instytucji i stowarzyszeń.
Pogrzeb Zmarłego zgromadził takze liczne grono przyjaciół, kolegów i znajomych. 21 X 2008 r. zwłoki Sebastiana Malinowskiego zostały przeniesione na cmentarz Starofarny
przy ul. Grunwaldzkiej w Bydgoszczy.
Sebastian Piotr Malinowski urodził się 18 XII 1970 r. w Bydgoszczy. Był synem Jana i Danuty z domu Świtały. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 29 przy ul. Stawowej w Bydgoszczy (dziś LO nr IV). Naukę, kontynuował w Liceum Ogolnokształcącym nr VI w Bydgoszczy. Po złożeniu egzaminu dojrzalosci, 1 X 1989 r. rozpoczął studia historyczne o specjalnosci archiwistycznej na Uniwersytecie Mikokaja Kopernika w Toruniu.
Ukonczył je w 1994 r., przedstawiając pracę magisterską pt. Zarys życia i twórczości Mateusza z Krakowa (1345-1410), poświęconą wybitnemu polskiemu teologowi i filozofowi, przygotowaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Janusza Bieniaka. W nastepnych latach stale poglebiał swoją wiedzę i doskonalił umiejętności zawodowe. W 1996 r. ukonczył Podyplomowe Studium Pedagogiki na UMK, a w 1997 r. Podyplomowe Studium Handlu Zagranicznego na Uniwersytecie Gdanskim. W 2005 r. ukonczył także kurs kwalifikacyjny „Zarządzanie oswiatą" Bydgoskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego. Był rownież absolwentem wielu innych kursów oświatowych z zakresu rozmaitych programów komputerowych oraz organizacji wycieczek i imprez krajoznawczo-turystycznych. Na etapie kwerendy źródłowej pozostały rozpoczęte prace nad rozprawą doktorską, ktorą chciał poświęcić dziejom Bydgoszczy. W roku 1999 był rownież zatrudniony na stanowisku dyrektora Bydgoskiego Towarzystwa Naukowego. Wspołpracował wówczas przy organizacji Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego przy Akademii Bydgoskiej i przygotowaniu obchodów 40-lecia BTN. Od 1 IX 1995 r. S. Malinowski podjął pracę nauczyciela w III Liceum Ogolnokształcącym im. Adama Mickiewicza w Bydgoszczy. Z pewnoscią był to moment o zasadniczym znaczeniu w jego życiu. Uczył dwóch przedmiotów: historii i wiedzy o społeczeństwie. Na etacie nauczyciela pozostawał do 13 X 2006 r. W cięgu 11 lat pracy pedagogicznej przeszedł niemal wszystkie szczeble kariery nauczycielskiej, otrzymując tytuł nauczyciela dyplomowanego.
Był dwukrotnie wyróżniany nagrodą dyrektora szkoly. Zaskarbił sobie uznanie i sympatię młodzieży. W wykonywaniu zawodu nauczyciela lączł glęboki szacunek dla wiedzy oraz ogromną pasję poznawania. Tą pasję dzielił się, z uczniami. Potrafił zainteresować historią w sposób niekonwencjonalny, czyniąc z lekcji atrakcyjne spotkania z minionymi czasami. Umiał stworzyć perspektywe historyczną dla wydarzeń współczesnych. Pasjonował się, wydarzeniami historycznymi o największym wymiarze, lecz z równie wielkim zainteresowaniem zgłębiał historię regionu, szczególnie bliskich mu Kujaw i Bydgoszczy. Z regionalistyki czerpał inspiracje do wielu inicjatyw kulturalnych, realizowanych najpierw na gruncie szkoły, które później nabrały charakteru wydarzeń o znaczeniu lokalnym, a nawet ogólnopolskim. Własnie LO nr III w Bydgoszczy stało się tematem jego pierwszej publikacji pt. Historia i terazniejszosc III LO w Bydgoszczy wydanej na jej 50-lecie. 10 lat pozniej był redaktorem i współautorem albumu zatytułowanego III Liceum Ogolno,kształcące im. Adama Mickiewicza w Bydgoszczy 19ę7-2007 wydanego w 60. rocznice powstania szkoły.
Ważnym osiągnięciem zawodowym S. Malinowskiego były programy metodyczne, wprowadzające do szkół problematykę dziedzictwa kulturalnego regionu w związku z procesem integracji Polski z Europą przez członkostwo w Unii Europejskiej.
Był autorem scieżki programowej „Edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie" oraz wspólnie z żoną Joanną Jercha-Malinowską, także nauczycielem III LO w Bydgoszczy, innowacji pedagogicznej z zakresu europeistyki i regionalistyki dla klasy humanistyczno-prawniczej z elementami kulturoznawstwa, integracji europejskiej i regionalistyki. Prowadził również szkolenia nauczycieli w zakresie regionalistyki. Z jego konsultacji w tym zakresie korzystało także Kujawsko-Pomorskie Centrum Edukacji Nauczycieli. Od 1 X 2003 r, prowadził zajęcia w zakresie edukacji regionalnej w Kujawsko-Pomorskiej Szkole Wyzszej w Bydgoszczy.
Sebastian Malinowski był pomysłodawcą i organizatorem wielu imprez szkolnych. Rezultatem współpracy z bydgoskim oddziałem Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, datującej się od 1998 r., była jego inicjatywa utworzenia szkolnej izby pamięci żołnierzy AK okregów „Wiano" i „Nów". W tym samym roku nawiązał kontakty z bydgoskim zarządem okregu Związku Sybiraków. W 2000 r. zorganizował szkolną imprezę historyczną pt. „Katyń - Golgota Wschodu". Pozostawał również w kontaktach że Związkiem Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. Współpracę z tymi organizacjami wykorzystywał w propagowaniu treści patriotycznych wśród młodzieży przez urządzanie wycieczek szlakami miejsc pamięci, obchody rocznic państwowych i wydarzeń historycznych. Corocznie patronował szkolnym obchodom Święta Niepodległości. Jego pomysłem było organizowanie różnorodnych imprez związanych z upowszechnieniem wiedzy o Unii Europejskiej. Były to sesje, debaty i konferencje odbywające się pod haslem „Polska w Unii Europejskiej", „Młodzież wobec UE", Forum Europejskie w III LO oraz Kujawsko-Pomorskie Spotkanie Europejskie, tzw. „Parada Schumana", urządzane przy współpracy z Pomorsko-Kujawskim Centrum Demokracji Lokalnej. We wspomnianym centrum pracował jako wolontariusz w charakterze konsultanta ds. promocji walorów historyczno-krajobrazowych województwa kujawsko-pomorskiego. Pod jego opieką merytoryczną młodzież zredagowała okazjonalnie wydawany biuletyn „Dni Europy w III LO", a także wydawała miesięcznik szkolny „EurOkole". S. Malinowski był również pomysłodawcą i organizatorem Ogólnopolskiego Konkursu Wiedzy o Kujawach, który odbywał się, w gościnnych murach III LO w Bydgoszczy. W latach 2005-2007 odbyły się, trzy edycje konkursu, któremu patronowali JM Rektor UKW w Bydgoszczy oraz prezydenci Bydgoszczy, Inowrocławia i innych miast kujawskich.
Jego żywe zainteresowanie historią i dniem dzisiejszym Bydgoszczy, promocją miasta spowodowały, że angażował się, w działalność kilku innych bydgoskich organizacji społecznych i kulturalnych. Był aktywnym członkiem Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy.
Pełnił funkcje, członka zarządu sekcji odczytowo-historycznej. Z jego inicjatywy w 2002 r. powstało szkolne koło TMMB w LO nr III. Dziakał również w Bydgoskim Towarzystwie Heraldyczno-Genealogicznym. Wiele wysiłku i czasu poswięcił pracy w Społecznym Komitecie Budowy Pomnika Kazimierza Wielkiego. Jego postawienie
traktował jako swoisty hołd złozony monarsze jako założycielowi miasta.
Od 26 IX 2000 r. pełnił funkcję sekretarza zarządu komitetu. Zaangażował się także w prace Społecznego Komitetu Rekonstrukcji Zachodniej Pierzei Starego Rynku w Bydgoszczy, widząc głęboki sens historyczny w przywróceniu jego pierwotnego kształtu. Od 19 II 2001 r. pełnił funkcje, wiceprezesa komitetu. Sebastian Malinowski wiele uwagi poswiecił działalności w Stowarzyszeniu Pomocy Charytatywnej „Wschód" w Bydgoszczy. Od 16 XII 1999 r. Był członkiem zarządu stowarzyszenia. Zorganizował 10 akcji pomocowych, udzielających wsparcia materialnego. Stał się rownież animatorem polskiego życia kulturalnego. Był także autorem programu edukacyjno-wychowawczego
„Edukacja ku Wschodowi". Jego założeniem było prowadzenie goscinnie lekcji, urządzanie konkursow literacko-historycznych, organizacja wycieczek i wymiana informacji oraz nawiązanie kontaktów z polskimi placówkami oświatowymi i tworzenie Klubów Polskiej Ksiązki na Litwie (Podbrodzie, Sołeczniki) i Łotwie (Rzeżyca). Pobyty na Łotwie i w Estonii zaowocowały jego fascynacją dawnymi Inflantami. Wkrótce został członkiem Bractwa Inflanckiego, działającego jako agenda Towarzystwa Inicjatyw Kulturalnych, którego celem była popularyzacja wiedzy historycznej, socjologicznej i politologicznej o tym regionie. Od 10 XII 2001 r. pełnił funkcję wielkiego kanclerza bractwa. Reminiscencje z podróży publikował na łamach czasopism literackich „Akant" i „Swiat Inflant".
Lokalizacja LO nr III spowodowała, że S. Malinowski podjął współpracę z Radą Osiedla Okole. był autorem wstępu historycznego do przewodnika po osiedlu Spacerkiem po Okolu. Uczestniczył wraz z uczniami szkoły w corocznym festynie osiedlowym pod nazwą „Śluzy". Był również pomysłodawcą i organizatorem towarzyszącego imprezie Konkursu Wiedzy o Kanale Bydgoskim. Publikowal na łamach osiedlowego periodyku „Nasze Osiedle", zamieszczając na jego łamach artykuły poświęcone historii osiedla, postaciom historycznym związanym z Okolem, a przede wszystkim Kanałowi Bydgoskiemu. Własnie Kanał Bydgoski znajdujący się, w pobliżu szkoły, codziennie widziany z okien sal lekcyjnych, stał się jedną z jego idee fixe. Zgłębiał jego historię, zbierał informacje, gromadził zródła historyczne. Dokładał starań, przekonywał o potrzebie przywrócenia mu roli uroczego zakątka, miejsca spacerów i odpoczynku bydgoszczan. Znalazł się, w szeregach Stowarzyszenia „Kanał Bydgoski", w którym od lutego 2005 r. kierował sekcję historyczną. Zrealizował niebywały pomysł powołania Muzeum Kanału Bydgoskiego, które znalazło lokum w odremontowanych, starych zabudowaniach gospodarczych szkoły. Uroczyste otwarcie muzeum odbyło się, 29 IX 2006 r. Powstało
dzięki jego osobistemu wysiłkowi, ale potrafił tez zjednać dla projektu wielu życzliwych ludzi. 13 X 2006 r. S. Malinowski, pozostając pracownikiem szkoły, objąl etat kustosza muzeum. Jego ogromne zaangażowanie i bezinteresowność sprawiała, że w przekonaniu innych Sebastianowi Malinowskiemu po prostu nie wypadało odmówić pomocy. Historia i dzień współczesny kanału były tematem kilku zorganizowanych przez niego konferencji. Plonem jednej z nich była publikacja pt. Bydgoski Węzeł Wodny, której był zarówno autorem, jak i redaktorem wydania. Jego staraniem wydano album zatytułowany Nad Starym Kanałem Bydgoskim, w którym zaprezentowano pocztówki że zbioru znanego bydgoskiego kolekcjonera Wojciecha Banacha. Sebastian Malinowski
podjął także współprace, z Wyższą Szkołą Gospodarki w Bydgoszczy, realizując projekt naukowy z dziedziny kulturoznawstwa pod hasłem „Ludzie bydgoskiego węzła wodnego". Wygłaszał odczyty na temat kanału i uczestniczył w organizacji wystawy pt. „Kanał Bydgoski wczoraj i dziś".
Innym obszarem aktywności S. Malinowskiego była działalność w strukturach NSZZ „Solidarność". Od czerwca 2004 r. pełnił funkcje, wiceprzewodniczącego Międzyzakładowej Komisji Pracowników Oswiaty NSZZ „Solidarność". Od stycznia 2005 r. był członkiem Zarządu Sekcji Regionalnej Pracowników Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność, a w czerwcu 2006 r. wszedł w skład Komisji Rewizyjnej Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność". We wrześniu 2005 r. zorganizował wystawę, pt. „Rejs ku wolności", poswięconą „Solidarności", korzystając z sali ekspozycyjnej Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy. Był to pierwszy krok do realizacji kolejnego pomysłu. Szczegolną zasługą S. Malinowskiego było powołanie do zycia pierwszego w Polsce Muzeum Wolności i Solidarności w Bydgoszczy. W realizacji tego zamierzenia pomagal mu niedawny uczeń i przyjaciel red. Adam Gajewski. Otwarciu placowki 26 IX 2006 r. towarzyszyły wystawa i okolicznościowe sympozjum. Wkrótce zaczeła ukazywać się, seria wydawnicza „Zeszyty Historyczne Muzeum Wolności i Solidarnosci w Bydgoszczy". Pojawiły się, publikacje W cieniu Bydgoskiego Marca oraz Studia i szkice z dziejów NSZZ „Solidarnośc" w Bydgoszczy. Muzeum wraz z Instytutem Stosunkow Międzynarodowych UMK w Toruniu było wydawcą zbioru studiów pt. Opór społeczny i konspiracja w wojewodztwie pomorskim (bydgoskim) w latach 1945-1956 pod red. T. Chincinskiego i Z. Karpusa. Jego kolejną inicjatywą było wydanie bydgoskiej Encyklopedii Solidarności. Niestety, zamierzenie to pozostało na etapie wstępnym studiów i opracowania ankiet personalnych.
Ostatnię inicjatywą S. Malinowskiego było utworzenie w listopadzie 2007 r. fundacji „Ocalić pamięć". Miała ona umożliwić realizacje rozmaitych działan kulturalnych mających na celu pielegnowanie tożsamości i tradycji narodowych. Wówczas też uruchomił swój chętnie czytany blog internetowy. Zamieszczał w nim artykuły dotyczące miasta, nierzadko zawierające uwagi krytyczne kierowane pod adresem władz miasta.
Sebastian Malinowski za swoją nadzwyczajną inicjatywność, osobiste zaangażowanie oraz konsekwencję w działaniach na rzecz promocji miasta i odnoszone sukcesy został w 2006 r. wyróżniony nagrodą Prezydenta Bydgoszczy oraz uhonorowany Medalem Kazimierza Wielkiego. Otrzymał także tytuł „Bydgoszczanin Roku 2006", zwyciężając w plebiscycie czytelnikow „Expressu Bydgoskiego". Za szczególne osiągnięcia w pracy dydaktyczno-wychowawczej w październiku 2007 r. otrzymał nagrodę, Kujawsko-Pomorskiego Kuratora Oswiaty.
4 II 2008 r. umarł człowiek całym sercem oddany Bydgoszczy i Kujawom. Umarł mój przyjaciel. Zachowam go w serdecznej pamięci.
Marek Romaniuk
Sebastian Malinowski (1970-2008) Zatrzymany w locie...
[ Zdzisław Pająk / Kalendarz Bydgoski 2009 s 332-333]
Było lato 2005 roku, zbliżała się 25 rocznica Sierpnia. Wtedy właśnie po raz pierwszy spotkałem Sebastiana Malinowskiego. Przyszedl do Radia PiK, z pomysłem na wystawę, która miała młodym ludziom przedstawić czas narodzin „Solidarności". Już od progu powiedział, że to nie ma być zwykła wystawa. Chciałbym, żeby oprócz zdjęć i typowych elementów każdej ekspozycji, na tej naszej było coś słychać. Nie wiem co - może jakies głosy, dzwięki, przemówienia, coś co by robiło atmosferę. Przyszedłem
więc do Polskiego Radia. Może coś macie? - dodał z błaganiem w oczach.
Taki był Sebastian. Miał pomysł, w pierwszej chwili wydawałoby się nierealny, zwariowany, a jak się potem okazywało - zupełnie możliwy do realizacji. Wystawa, ktorą wspomniałem, rzeczywiscie się odbyła, a ja oczywiście poszedłem ją zobaczyć. W Muzeum Miejskim, gdzie zagościła najpierw, w każdej sali (Sebastian podzielił wystawę na sale tematyczne: PRL-u, Solidarności, Podziemia, Męczenników i Salę Przełomu), były zdjęcia oddające charakter tamtych czasów, zaś z głośników dobiegały fragmenty, jakie udało mi się odnaleźć w rożnych archiwach i połączyć ze sobą: fragmenty przemowień dygnitarzy PRL-owskich, efekty, strzępki muzyki i pieśni, jakie powstawały w sierpniu `80 roku, a także dramatycznych chwil w stanie wojennym, obrady „okrągłego stołu", przełom w 1989 i wybór pierwszego wolnego premiera. Z mojej strony była to tylko dzwiękowa realizacja wizji Sebastiana, wystawy opowiadająca nie tylko o Sierpniu, ale przede wszystkim o historii walki ze zniewoleniem. To był początek Muzeum Wolności i Solidarności".
Kiedy o pomyśle takiego muzeum opowiadał mi podczas pierwszego naszego spotkania, nie wierzyłem, że uda mu się znaleźć pomieszczenie, i że ktokolwiek oprócz niego będzie tym tematem zainteresowany. A jednak stało się inaczej. Muzeum zaczęło bardzo skromnie, od pomieszczenia na zapleczu „Park Hotelu" nad Kanałem. Potem przeniesiono je do budynku starej, ceglanej szkoly 332 na placu Kościeleckich. I tu odbyly się kolejne wystawy i spotkania, z Erykiem Bazylczukiem, bohaterem węgierskiej rewolucji 1956 r., z Włodkiem Kałdowskim - pierwszym fotoreporterem Bydgoszczy. W grudniu 2007 r., w oryginalny sposób przypomniał Sebastian o rocznicy stanu wojennego, na spektaklu, w którym uczniowie III LO wcielili się w role ZOMO-wców, a młoda skrzypaczka zagrała słynne „Mury".
Sebastian został kustoszem tego Muzeum, nie jedynego, które dzięki niemu powstało w ostatnim czasie w Bydgoszczy. Drugie - Muzeum Kanału Bydgoskiego, jakby przy okazji, narodziło się w „Trójce" (III LO), w której Sebastian uczył historii. Swoją pasją potrafił zarazić młodzież, która historię pokochała. Energią i zapałem potrafił przekonać ludzi, którzy oddali mu swoje bezcenne eksponaty, znalezli miejsce do ich ekspozycji, pomogli je urządzić, wspomagali jego pomysły finansowo. Ile to go kosztowało wysilku - o tym na początku wiedział tylko on sam. Nawet ludzie stojący z boku ulegali jego charyzmie. Widzieli jak w kształty oblekały się jego następne omysły, takie choćby jak kolejna zaakcentowana rocznica, przypomnienie tragicznego wrzesnia 1939 r. Na podworzu „Trójki" zabrzmiał dzwon, upamiętniający rodzinę Młyńskich, mieszkającego w III LO szkolnego woźnego, który wraz z dziećmi został bestialsko zamordowany przez hitlerowców tylko dlatego, że został do końca na swoim miejscu pracy, na polskim posterunku. Jak album o Kanale Bydgoskim, złożony z fotografii kolekcjonera Wojciecha Banacha i wreszcie, jak założona wspolnie z Miroslawą Krajewską i Adamem Gajewskim - Fundacja „Ocalic Pamięć", której jednym z celów stało się odbudowanie zachodniej pierzei Starego Rynku, zniszczonej przez władze III Rzeszy. Pierzeję przez lata pomijano w PRL-u, a i w wolnej Polsce o niej zapominano. Celem Fundacji było jednak nie tylko ocalenie w pamięci miejsc, które w historii odegrały znaczącą rolę, a potem zostały zniszczone, lecz rownież pamięci o tych, co je na zawsze utrwalili. Stąd też pomysł Sebastiana, ostatni z którego realizacją miałem do czynienia, aby podczas uroczystej sesji przedstawić radnym, uhonorowanego przez Prezydenta Bydgoszczy, pierwszego powojennego fotografa miasta - Włodka Kałdowskiego, by łatwiej było znaleźć miejsce na unikatowe zbiory zdjęc.
Taki był Sebastian Malinowski. Charyzmatyczny człowiek z tysiącem pomysłów, umiejący pokonywać trudności, przekonywać i zapalać innych do swoich wizji. Niestety, nie wszystkie zdązył przekuć w czyn. Zył za szybko? Minęło już parę miesięcy, a mnie trudno uwierzyć, że on naprawdę odszedł, i że zrobił to tak nagle, jak nagle się pojawił. I mam jedynie nadzieję, ze jego pomysły, na których realizację nie dano mu czasu, wcielać w życie będzie ktos inny, tak skutecznie jak to robił on. I jeśli nawet mury runą, pozostanie pamięć, także - po nim.
[ Zdzisław Pająk / Kalendarz Bydgoski 2009 s 332-333]
Było lato 2005 roku, zbliżała się 25 rocznica Sierpnia. Wtedy właśnie po raz pierwszy spotkałem Sebastiana Malinowskiego. Przyszedl do Radia PiK, z pomysłem na wystawę, która miała młodym ludziom przedstawić czas narodzin „Solidarności". Już od progu powiedział, że to nie ma być zwykła wystawa. Chciałbym, żeby oprócz zdjęć i typowych elementów każdej ekspozycji, na tej naszej było coś słychać. Nie wiem co - może jakies głosy, dzwięki, przemówienia, coś co by robiło atmosferę. Przyszedłem
więc do Polskiego Radia. Może coś macie? - dodał z błaganiem w oczach.
Taki był Sebastian. Miał pomysł, w pierwszej chwili wydawałoby się nierealny, zwariowany, a jak się potem okazywało - zupełnie możliwy do realizacji. Wystawa, ktorą wspomniałem, rzeczywiscie się odbyła, a ja oczywiście poszedłem ją zobaczyć. W Muzeum Miejskim, gdzie zagościła najpierw, w każdej sali (Sebastian podzielił wystawę na sale tematyczne: PRL-u, Solidarności, Podziemia, Męczenników i Salę Przełomu), były zdjęcia oddające charakter tamtych czasów, zaś z głośników dobiegały fragmenty, jakie udało mi się odnaleźć w rożnych archiwach i połączyć ze sobą: fragmenty przemowień dygnitarzy PRL-owskich, efekty, strzępki muzyki i pieśni, jakie powstawały w sierpniu `80 roku, a także dramatycznych chwil w stanie wojennym, obrady „okrągłego stołu", przełom w 1989 i wybór pierwszego wolnego premiera. Z mojej strony była to tylko dzwiękowa realizacja wizji Sebastiana, wystawy opowiadająca nie tylko o Sierpniu, ale przede wszystkim o historii walki ze zniewoleniem. To był początek Muzeum Wolności i Solidarności".
Kiedy o pomyśle takiego muzeum opowiadał mi podczas pierwszego naszego spotkania, nie wierzyłem, że uda mu się znaleźć pomieszczenie, i że ktokolwiek oprócz niego będzie tym tematem zainteresowany. A jednak stało się inaczej. Muzeum zaczęło bardzo skromnie, od pomieszczenia na zapleczu „Park Hotelu" nad Kanałem. Potem przeniesiono je do budynku starej, ceglanej szkoly 332 na placu Kościeleckich. I tu odbyly się kolejne wystawy i spotkania, z Erykiem Bazylczukiem, bohaterem węgierskiej rewolucji 1956 r., z Włodkiem Kałdowskim - pierwszym fotoreporterem Bydgoszczy. W grudniu 2007 r., w oryginalny sposób przypomniał Sebastian o rocznicy stanu wojennego, na spektaklu, w którym uczniowie III LO wcielili się w role ZOMO-wców, a młoda skrzypaczka zagrała słynne „Mury".
Sebastian został kustoszem tego Muzeum, nie jedynego, które dzięki niemu powstało w ostatnim czasie w Bydgoszczy. Drugie - Muzeum Kanału Bydgoskiego, jakby przy okazji, narodziło się w „Trójce" (III LO), w której Sebastian uczył historii. Swoją pasją potrafił zarazić młodzież, która historię pokochała. Energią i zapałem potrafił przekonać ludzi, którzy oddali mu swoje bezcenne eksponaty, znalezli miejsce do ich ekspozycji, pomogli je urządzić, wspomagali jego pomysły finansowo. Ile to go kosztowało wysilku - o tym na początku wiedział tylko on sam. Nawet ludzie stojący z boku ulegali jego charyzmie. Widzieli jak w kształty oblekały się jego następne omysły, takie choćby jak kolejna zaakcentowana rocznica, przypomnienie tragicznego wrzesnia 1939 r. Na podworzu „Trójki" zabrzmiał dzwon, upamiętniający rodzinę Młyńskich, mieszkającego w III LO szkolnego woźnego, który wraz z dziećmi został bestialsko zamordowany przez hitlerowców tylko dlatego, że został do końca na swoim miejscu pracy, na polskim posterunku. Jak album o Kanale Bydgoskim, złożony z fotografii kolekcjonera Wojciecha Banacha i wreszcie, jak założona wspolnie z Miroslawą Krajewską i Adamem Gajewskim - Fundacja „Ocalic Pamięć", której jednym z celów stało się odbudowanie zachodniej pierzei Starego Rynku, zniszczonej przez władze III Rzeszy. Pierzeję przez lata pomijano w PRL-u, a i w wolnej Polsce o niej zapominano. Celem Fundacji było jednak nie tylko ocalenie w pamięci miejsc, które w historii odegrały znaczącą rolę, a potem zostały zniszczone, lecz rownież pamięci o tych, co je na zawsze utrwalili. Stąd też pomysł Sebastiana, ostatni z którego realizacją miałem do czynienia, aby podczas uroczystej sesji przedstawić radnym, uhonorowanego przez Prezydenta Bydgoszczy, pierwszego powojennego fotografa miasta - Włodka Kałdowskiego, by łatwiej było znaleźć miejsce na unikatowe zbiory zdjęc.
Taki był Sebastian Malinowski. Charyzmatyczny człowiek z tysiącem pomysłów, umiejący pokonywać trudności, przekonywać i zapalać innych do swoich wizji. Niestety, nie wszystkie zdązył przekuć w czyn. Zył za szybko? Minęło już parę miesięcy, a mnie trudno uwierzyć, że on naprawdę odszedł, i że zrobił to tak nagle, jak nagle się pojawił. I mam jedynie nadzieję, ze jego pomysły, na których realizację nie dano mu czasu, wcielać w życie będzie ktos inny, tak skutecznie jak to robił on. I jeśli nawet mury runą, pozostanie pamięć, także - po nim.
[ Zdzisław Pająk / Kalendarz Bydgoski 2009 s 332-333]
Abonneren op:
Posts (Atom)
